"Distractions from the truths we dare not face...
At the edge of the universe, there are a million angels..." (Anathema)
Aφιερωμένο για τα θύματα του σεισμού, στην ιταλική πόλη Λακουίλα. Δεν το χωράει ο νους, πόσο εύκολα και αιφνιδιαστικά μπορεί να σταματήσει ετούτο εδώ το πανηγύρι που λέγεται... ζωή.
όλα είναι τόσο ρευστά που έχω αρχίσει και τρομάζω.... Τι πάθανε και αυτοί.... Τι μπορεί να πάθουμε όλοι μας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΆγνωστον...
ΑπάντησηΔιαγραφήμακαρι να το εβλεπαν ετσι ολοι :))
ΑπάντησηΔιαγραφήυπεροχο που τους χαριζεις τραγουδι !!!
Μακάρι...να ζούσαν!!Εκεί είναι το θέμα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φύση για άλλη μία φορά έδειξε το σκληρό της πρόσωπο και την δύναμή της, είμαστε ασήμαντες αναλώσιμες κουκκίδες για κείνη, απαιτεί τον σεβασμό μας αλλά και σύνεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν τα κτίρια ήταν κατασκευασμένα με το σκεπτικό του κινδύνου καταστροφής τους και θανάτου κατοίκων σε περίπτωση σεισμού, τώρα δεν θα ακούγονταν θρήνοι σε τόσες οικογένειες.
Καλησπέρα Νίκο,πέρασα να σε "δω" λίγο!πολύ όμορφη η ανάρτηση σου και δείχνει ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο.Τελικά δεν είναι όλα σάπια γύρω μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή@kakos lykos: Τελικά δεν είμαστε και κάτι το σοβαρό επάνω στη γη...περαστικοί διαχειριστές αυτής της τόσης ομορφιάς!!Αν το καταλάβουμε αυτό...θα γίνουμε και καλύτεροι!Εκεί είναι το θέμα!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@evi:Καλά έκανες αγαπητή!!Θα τα λέμε σίγουρα από εδώ και πέρα!!...και αν ψάξουμε καλύτερα σίγουρα κάπου υπάρχει η ανθρωπιά και η αγάπη για το διπλανό...κάπου μέσα μας!!
Καλημέρα εύχομαι!!