Ήταν μια μέρα σαν και αυτή, πριν 16, ακριβώς, χρόνια όταν ο «θρυλικός» κιθαρίστας των Savatage «περνούσε» στην αιωνιότητα, σε ηλικία μόλις 30 ετών
Ο Κρις Ολίβα γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1963 στο Πόμπτον Πλέινς του Νιου Τζέρσεϊ. Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά των Ολίβα και γνωστός ως ο «κλαψιάρης» της οικογένειας. Είχε δύο μεγαλύτερους αδερφούς, τον Τόνι και τον Τζον, και επίσης, μια μεγαλύτερη αδελφή, τη Τζόαν.
Παιδικά χρόνια…
Σύμφωνα με τους γονείς του, ο Κρις ήταν ένα «κακομαθημένο» παιδί και ό,τι ζητούσε…το είχε στο χέρι. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα ενός ατυχήματος που του συνέβη όταν ήταν τριών χρονών. Μια μέρα, όταν ο πατέρας του έφυγε για δουλειά, ο μικρός Κρις πήγε για ψάρεμα με το θείο του. Για κακή του τύχη , όμως, ο θείος του τον έχασε ξαφνικά και εκείνος έπεσε μέσα στο νερό. Μετά από λίγη ώρα, ο πατέρας του τον βρήκε να επιπλέει, και παρόλο που ήταν ανάπηρος, κατάφερε να τον τραβήξει εκτός. Από εκείνο το σημείο και μετά, ένας ιδιαίτερος δεσμός αναπτύχθηκε μεταξύ του Κρις και του πατέρα του. Το 1973, η οικογένεια μετακόμισε στο Εσκοντίντο της Καλιφόρνια. Εκεί ο Κρις, άρχισε να «ξοδεύει» πολύ χρόνο με τον αδερφό του Τζον.
Η μεγάλη του αγάπη…
Ύστερα από τρία χρόνια(1976), βρέθηκαν στο Ντούνεντιν της Φλόριντα και η μουσική, άρχισε να μπαίνει στη ζωή του Κρις. Ο Τζον του έδειξε πώς να «πιάνει» μερικές συγχορδίες στην κιθάρα και εκείνος περνούσε ατελείωτες ώρες, προσπαθώντας να αντιγράψει τα αγαπημένα του τραγούδια.
Το 1978 ήταν η χρονιά που ο Τζον και ο Κρις δημιούργησαν το γκρουπ Avatar, το οποίο μετά από πολλές αλλαγές μελών, όπως και ονόματος, το 1983 «γέννησε» τους Savatage. Με τον Κρις στην σύνθεσή τους, οι Savatage πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν, συνολικά, ένα EP και έξι δίσκους προτού η μοίρα να στερήσει τη ζωή, από αυτόν το σημαντικό καλλιτέχνη.
Το τραγικό τέλος…
Τα ξημερώματα της 17ης Οκτωβρίου του 1993, περίπου στις 3:30, ο Κρις και η γυναίκα του, Ντον, γυρνώντας σπίτι από ένα τοπικό φεστιβάλ έπεσαν θύματα τροχαίου ατυχήματος. Ένα διερχόμενο αμάξι συγκρούστηκε μετωπικά με το Mazda RX-7 του 1982 του Κρις, σκοτώνοντάς τον ακαριαία, ενώ η γυναίκα του μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, με σοβαρά τραύματα.
Ο τάφος του Κρις βρίσκεται στο νεκροταφείο «Curlew Memorial Gardens». Στις 23 Νοεμβρίου του 1993 δόθηκε μια ειδική συναυλία στη μνήμη του Κρις, από τα εναπομείναντα μέλη των Savatage. Δεν υπήρξε κιθαρίστας εκείνο το βράδυ, παρά μόνο μία λευκή «Stratocaster», «ντυμένη» με τριαντάφυλλα, στο σημείο , όπου συνήθιζε να κάθεται ο Κρις.
Όταν ρωτήθηκε για να κάνει ένα σχόλιο για τον Κρις, ο πατέρας του παραδέχθηκε: «Ζούσε για αυτήν την κιθάρα. Μπορεί να πήγαινα σπίτι του για επίσκεψη και δεν είχε σημασία τι έκανε(είτε στο τηλέφωνο ήταν, είτε έτρωγε), ο Κρις θα είχε μια κιθάρα στα χέρια του!!».
Η συνέχεια…
Ο χαμός του lead κιθαρίστα τους, παραλίγο να στοιχίσει τη διάλυση των Savatage, όμως στα νεότερα χρόνια τους, τα δύο αδέρφια είχαν συμφωνήσει πως αν ένας από τους δύο πέθαινε, ο άλλος θα συνέχιζε την μπάντα, αφιερωμένη στη μνήμη του άλλου…Έτσι κι έγινε…ο Τζον συνεχίζει μέχρι σήμερα…
Σαν σήμερα πριν 160 χρόνια ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε «έφυγε» σε ηλικία, μόλις, 40 ετών. Το έργο του, όμως, είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία και αποτέλεσε θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
Η ζωή του
Ο Έντγκαρ Πόε γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1809 στη Βοστόνη. Από την ηλικία των 2 ετών, και μέσα σε τρεις μέρες(!!), ο μικρός Πόε έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του. Ο πατέρας του, Ντέηβιντ Πόε, εγκατέλειψε την οικογένεια του τον Ιούλιο του 1811 ενώ πέθανε πέντε μήνες αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου και η μητέρα του, Ελίζαμπεθ Άρνολντ Χόπκινς, υπέφερε από φυματίωση και πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Ύστερα και από το θάνατο της μητέρας του, έζησε στο σπίτι του επιτυχημένου εμπόρου καπνού, Τζον Άλλαν( από εκεί πήρε και το μεσαίο του όνομα), περνώντας τα παιδικά του χρόνια στην πόλη Ρίτσμοντ, της Βιρτζίνια.
Το 1815, όμως, η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει, αρχικά, στην Σκοτία και ύστερα στην Αγγλία, όπου και έμειναν συνολικά 5 χρόνια. Το 1826, αφού επέστρεψε στο Ρίτσμοντ, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, όπου παρέμεινε μόνο για ένα χρόνο. Οι…συνήθειες που απέκτησε κατά τη διάρκεια της φοίτησης του(χαρτοπαιξία κυρίως) δεν άρεσαν καθόλου στον πατριό του, κάτι που τους οδηγούσαν σε καθημερινές συγκρούσεις ενώ ο Πόε έφθασε να χρωστάει…παντού. Πιθανότητα για λόγους οικονομικής επιβίωσης, το 1827, κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό, εγκαταλείποντας το σπίτι των Άλλαν, ενώ στην αίτηση κατάταξής του, δήλωσε ψευδή όνομα και ηλικία (Έντγκαρ Α. Πέρι και 22 ενώ ήταν 18, αντίστοιχα). Την ίδια χρονιά , δημοσίευσε και το πρώτο του βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τον τίτλο Ταμερλάνος και άλλα Ποιήματα.
Το 1829, ακολούθησε και η έκδοση του δεύτερου ποιητικού βιβλίου του Al Aaraaf, ενώ ταυτόχρονα έκανε αίτηση εγγραφής στην στρατιωτική ακαδημία του Ουέστ Πόιντ, με την υποστήριξη αυτή τη φορά του πατριού του, αφού αποκαταστήσανε τη μεταξύ του σχέση. Εκεί, ήρθε, για πρώτη φορά, σε επαφή με το έργο των ρομαντικών ποιητών, όμως τα οικονομικά χρέη, εξακολουθούσαν να τον κυνηγούν. Παραμέλησε σκόπιμα τα καθήκοντά του, κάτι που τον οδήγησε στη απόλυση από την ακαδημία. Μετά από αυτό, ο Πόε μετακόμισε στη Βαλτιμόρη, όπου έζησε με την θεία του Μαρία Κλεμ και την πρώτη του ξαδέλφη, Βιρτζίνια Ελίζα Κλεμ. Για να μπορεί να τα «βγάζει πέρα» οικονομικά , ξεκίνησε να γράφει πεζά κείμενα, τα οποία τα προόριζε για λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έτσι, το 1833, πήρε βραβείο για το διήγημά του Μήνυμα στο μπουκάλι, και εξασφάλισε μπορούμε να πούμε, μια…πρώτη αναγνώριση στην τοπική λογοτεχνική κοινότητα.
Το 1835 άρχισε να εργάζεται ως συντάκτης στην εφημερίδα Southern Literary Messenger , στο Ρίτσμοντ, ενώ την ίδια περίοδο, παντρεύτηκε την δεκατριάχρονη(!!!)ξαδέρφη του, η οποία στο πιστοποιητικό του γάμου τους, αναφερόταν, ψευδώς πως ήταν είκοσι ενός ετών.
Το 1838 εκδόθηκε η δίτομη συλλογή έργων του Tales of the Grotesque and Arabesque (Ιστορίες του Γκροτέσκου και του Αραβουργήματος), η οποία από τους κριτικούς, σήμερα, θεωρείται ορόσημο για την αμερικανική λογοτεχνία.
Το 1842, δεν αποτελεί καλή χρονιά για τον Πόε, καθώς η γυναίκα του παρουσίασε τα πρώτα σημάδια φυματίωσης και ο ίδιος , υπό το βάρος της ασθένειάς της, έγινε…αλκοολικός. Το 1845 εκδόθηκε το ποίημά του Το Κοράκι, ένα από τα πιο γνωστά έργα του, το οποίο του απέφερε την απόλυτη αναγνώριση. Αν βέβαια εκείνη την περίοδο υπήρχαν νόμοι για τα πνευματικά δικαιώματα, τότε ο Πόε θα είχε αποκομίσει σοβαρά κέρδη, καθώς το συγκεκριμένο ποίημα ανατυπώθηκε σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά.
Τον Ιανουάριο του 1847, τελικά η σύζυγός του , Βιρτζίνια πέθανε και τον επόμενο χρόνο, ο Πόε αρραβωνιάστηκε την ποιήτρια Σάρα Έλεν Ουίτμαν. Ο επικείμενος γάμος δεν πραγματοποιήθηκε λόγω των προβλημάτων του Πόε με το ποτό και σύμφωνα με την αλληλογραφία του, εκείνης της περιόδου, είναι γνωστό, ότι επιχείρησε να αυτοκτονήσει, από υπερβολική δόση λάβδανου. Τελικά, αρραβωνιάστηκε , αυτή τη φορά, την Σάρα Ελμίρα Ρόυστερ και όρισαν ως ημερομηνία γάμου, την 17η Οκτωβρίου του 1847. Τους πρόλαβε, όμως, ο θάνατός του…
Το τέλος του…ένα μυστήριο
Στης 18 Σεπτεμβρίου 1849, ο Πόε, ανακαλύφθηκε από έναν περαστικό, σε παραληρηματική κατάσταση στους δρόμους της Βαλτιμόρης και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Τελικά, πέθανε στις 7 Οκτωβρίου. Καθώς δεν κατάφερε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του να συνέλθει επαρκώς, ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πώς είχε οδηγηθεί στην κατάσταση του. Όταν βρέθηκε, φορούσε ρούχα που πιστεύεται ότι δεν του ανήκαν ενώ επανειλημμένα πρόφερε το όνομα Ρέυνολντς. Σύμφωνα με επιστολή του Δρ. John J. Moran που εξέτασε τον Πόε στο νοσοκομείο, προς την θεία του, οι τελευταίες του λέξεις ήταν «Lord help my poor soul» («Κύριε βοήθησε την φτωχή ψυχή μου»).
Τα πραγματικά αίτια του θανάτου του, ωστόσο, παραμένουν μυστήριο ως σήμερα, καθώς ποτέ δεν βρέθηκε ένα επίσημο πιστοποιητικό θανάτου. Ο Δρ. J. E. Snodgrass, ο οποίος ήταν φίλος του Πόε και βρέθηκε μαζί του στις τελευταίες του ημέρες, βεβαίωνε πως ο θάνατός του ήταν αποτέλεσμα αλκοολισμού.. Αντίθετα, ο Δρ. John Moran, θεωρούσε πως ο θάνατός του δεν σχετιζόταν με χρήση κάποιου είδους τοξικής ουσίας. Τόσο τα γραπτά του Snodgrass όσο και του Moran, με θέμα τις τελευταίες ημέρες ζωής του Πόε, περιέχουν σημαντικές αντιφάσεις, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζονται, γενικά, με δυσπιστία από τους μελετητές και βιογράφους του συγγραφέα. Μια ποικιλία άλλων θεωριών του θανάτου του, έχει προταθεί επίσης, μεταξύ αυτών είναι σύφιλη, επιληψία, δηλητηρίαση, δολοφονία ή λύσσα , περιπτώσες, όμως που δεν επιβεβαιώνονται μέχρι σήμερα από επίσημα ιατρικά έγγραφα ή αναφορές.
Ο «ανώνυμος» επισκέπτης
Η ταφή του έγινε στις 8 ή 9 Οκτωβρίου στη Βαλτιμόρη, όπου αποτελεί ένα ιδιαίτερο αξιοθέατο της περιοχής και το μυστήριο το παρακολούθησαν, μόλις, δέκα άτομα. Από το 1949, χρονιά που συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το θάνατο του Πόε, κάποιος «ανώνυμος» επισκέπτης έρχεται στον τάφο του στις 19 Ιανουαρίου(ημέρα των γενεθλίων του), αφήνοντας τρία κόκκινα τριαντάφυλλα και ένα μπουκάλι κονιάκ στη μνήμη του.
200 χρόνια συμπληρώνονται από τη γέννησή του φέτος
Το 2009 αποτελεί , όπως όλα δείχνουν πολύ καλύτερη χρονιά για τον Πόε, απ’ ότι…το 1849. Με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου συγγραφέα και ποιητή την ερχόμενη Κυριακή θα πραγματοποιηθεί νέα τελετή της κηδείας του , με το βεληνεκές το οποίο αρμόζει σε μια προσωπικότητα, όπως αυτός. Θαυμαστές του απ’ όλο τον κόσμο πρόκειται να παραβρεθούν, ενώ διάσημοι ηθοποιοί θα διαβάσουν κείμενα, τα οποία έχουν γράψει σημαντικοί λογοτέχνες, εκθειάζοντας τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε.
«Θα ακολουθήσουμε την κατάλληλη εθιμοτυπία για τις κηδείες. Θέλουμε να το καταστήσουμε όσο το δυνατόν ρεαλιστικότερο» τόνισε χαρακτηριστικά ο Jeff Jerome, έφορος του «Μουσείου του Πόε».
Επιλεγμένα έργα του
Ποιήματα
• (1827) Tamerlane (Ταμερλάνος)
• (1829) Al Aaraaf (Αλ Ααραάφ)
• (1845) The Raven (To Κοράκι)
• (1847) Ulalume (Ουλαλούμ)
• (1848) Eureka (Εύρηκα) - πεζό ποίημα
• (1849) A Dream within a dream( Όνειρο μέσα σ’όνειρο)
Διηγήματα, πεζά
• (1833) MS. Found in a Bottle (Χειρόγραφο σ' ένα μπουκάλι)
• (1838) Ligeia (Λιγεία)
• (1839) The Fall of the House of Usher (Η Πτώση του Οίκου των Άσερ)
• (1839) William Wilson
• (1839) The Conversation of Eiros and Charmion (Ο Διάλογος Ανάμεσα στην Ειράδα και τη Χάρμιον)
• (1842) The Masque of the Red Death (Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου)
• (1842) The Pit and the Pendulum (Το Πηγάδι και το Εκκρεμές)
• (1843) The Gold Bug (Ο Χρυσός Σκαραβαίος)
• (1843) The Black Cat (Ο Μαύρος Γάτος)
• (1845) Some Words with a Mummy (Μερικές κουβέντες με μια μούμια ή Κουβεντιάζοντας με μια μούμια)
• (1845) The System of Doctor Tarr and Professor Fether (Το Σύστημα του Δόκτωρα Πίσσα και του Καθηγητή Φτερά)
• (1846) The Cask of Amontillado (Το Βαρέλι του Αμοντιλάδο)
• (1838) The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket (Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ)
• (1841) The Murders in the Rue Morgue (Οι Δολοφονίες της Οδού Νεκροτομίου)
• (1844) The Purloined Letter (Το Κλεμμένο Γράμμα)
• (1850) A Descent into the Maelstrom (Η ρουφήχτρα του Μαελστρόμ ή Στη Δίνη του Μάελστρομ)
Πραγματείες, δοκίμια
• (1846) The Philosophy of Composition (Η Φιλοσοφία της Σύνθεσης)
• (1848) Eureka (Εύρηκα)
Θεατρικά
• (1835) Politian
Όνειρο μέσα σ’ όνειρο ( μετάφραση: Κώστας Ουράνης)
Το υστερνό μου φίλημα στο μέτωπο σου πάρε
και άφησε με, αγάπη μου, δυο λόγια να σου πω
Αλήθεια λές σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου
χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό.
Μα αν η ελπίδα πέταξε σε μέρα ή σε νύχτα
εκεί με σκέπασε βουνό της δυστυχιάς μεγάλο
σου φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου
αφου η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.
Στέκομαι σ' άγρια ακρογυαλιά που δέρνει το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως χάνονται απ' τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω.
Θεέ μου, είναι αδύνατο να σώσω μόνο έναν
από το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο;
Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;
